Ο Κινηματογράφος κάτω από μια διαφορετική οπτική γωνιά.

"The Return" 

Σ΄ συτή την ταινία ο σκηνοθέτης κατάφερε να μας κρατήσει σε αγωνία, περιμένοντας με σχετική ανυπομονυσία την εξέλιξη των γεγονότων. Με έντονη συναισθηματική φόρτιση που επικρατούσε στην ατμφόσφαιρα ήταν αδυανόητο να μην  μας επηρεάσει καθώς το όλο σκηνικό συνθέτει μια τραγωδία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.

Ο σκηνοθέτης με μια συνεχόμενη ροή εικόνων καταφέρνει να μας συνεπάρει. Κυριαρχεί η μη λεκτική επικοινωνία καθώς οι εκφράσεις των προσόπων κυρίως του παιδιού και του οδηγού ίσως να εκφράζουν πολύ καλύτερα τα συναισθήματα τους και τις πληροφορίες που θέλουν να δείξουν παρά με λόγια (διαλόγους και συζητήσεις).Ο σκηνοθέτης κατά την διάρκεια της ταινίας παρουσιάζει εικόνες οι οποίες πρόκειται να ακολουθήσουν αλλά και εικόνες που είχαν προηγηθεί για να δόσει βαρύτητα στην ουσία και να μας προεδιάσει Παράλληλα όμως υπάρχουν και μερικές απλές λέξεις που χρησιμοποιούνται οι οποίες όμως εμπεριέχουν πολύ βαθύ νόημα( sorry, i forgive you) και συνδιάζοντας τα με την βροχή,το αιματομένο χέρι, την απόγνωση του παιδιού και την αμηχανία του οδηγού η ταινεία αυτή δικαιολογεί το γεγονός ότι ο κινηματογράφος αποτελεί την 7η τέχνη.

 "True face" 

Το τραγικό και  ρεαλιστικό περιεχόμενο της ταινίας συτής, είναι ουσιαστικά τα κύρια χαρακτηριστικά της, όπου συνδιάζοντας τα ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μας καθηλώσει και να παρακαλουθούμε με έντονη συναισθηματική φόρτιση την εξέλιξη των γεγονότων. 

Βασισμένη σε ένα καθημερινό γεγονός, ένας πατέρας αφήνει το παιδί του στην νταντά του και πάει στην δουλεία του. Με έντονες εικόνες και με επανάληψη τους (το στυλλό με την κάμερα) ο σκηνοθέτης μας παραπέμπει στο γεγονός ότι κάτι τραγικό πρόκειτε να συμβεί. Κυριαρχεί η ανταλλαγή μηνυμάτων μέσω της έκφρασης του προσώπου και του σώματος. H αδρεναλίνη μας εκτοξέυεται στα ύψη με την ταχύτητα του αυτοκινλητου του πατέρα για να γλιτώσει το παιδεί του από την αδύστακτη νταντά.

"Twisted"

Αυτή η ταινία ήταν η ευχάριστη νότα στο μάθημα μας σε αντίθεση με τις άλλες δύο ταινίες που βασίζονταν στον τρόμο και στην αγωνία. Σ΄ συτή την ταινία ουσιαστικά κινούμενα σχέδια παρακολουθήσαμε ένα άντρα να ζωγραφίζει το αγαπημένο του τετράποδο και να το αποτυπόνει σε ένα χαρτί. Με όμορφες εκφραστικές εικόνες ο σκηνοθέτης εστιάζει στην ουρά του σκύλου για το άκαμπτο σχήμα της. Με επανάληψη αυτής της εικόνας, ο σκηνοθέτης βασίζεται από την αρχή μέχρι το τέλος σ΄αυτή και μας μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση αθωότητας όπου και κάποιος μεγάλος άνθρωπος θα του κινόταν το ενδιαφέρον και να παρακολουθήσει την όλη διαδικασία επιδιόρθωσης της ουράς του σκύλλου. Με έντονο χιούμορ ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει το τέλος με ένα άλλο σκύλλο με πιο πολύπλοκη ουρά και με την σχετική απόγνωση στο πρόσωπο του ανθρώπου φυσικά με χαρούμενη διάθεση.